Blog

Farba - substancja powłokotwórcza, służąca do ochronnego lub dekoracyjnego pokrywania powierzchni dowolnych przedmiotów. Tak brzmi encyklopedyczna definicja cieczy, która towarzyszy ludzkości od wieków, która - można by rzec - czyni lepszym świat, pokrywając go kolorową powłoką różnorakich barw. Jakby bez niej wyglądały nasze pokoje, domy, miasta, gdyby na świecie nie było farby? Człowiek, zwłaszcza współczesny, nie może się bez niej obyć. To dzięki niej artyści, gdy jeszcze nie było aparatów fotograficznych, zapisywali historie narodów, wielkich wodzów, bitew i rewolucji. To dzięki niej znamy twarze ludzi wybitnych, którzy żyli przed wiekami. W dzisiejszym wpisie odbiegam nieco od odzieży ulicznej, ale pozostajemy w undergroundowym klimacie, którego ważną częścią, kształtującą ten charakterystyczny styl, są kibicowskie murale i graffiti. Zapraszam do lektury!

Pisząc i czytając na temat młodzieżowych subkultur przekonałem się, jaką tandetą są niektóre książki uważane za naukowe i cytowane jako poważne źródła. Jako osoba bliska światu subkultur stadionowych przez długie lata, uważam, że wiem co nieco o klimacie ulicy, o kibicach, skinach, czy anarchistach - tak więc łatwo można było oddzielić ziarno od plew. Niektórzy „doktorzy” prezentujący z dumą twarz na tyle okładki swego „dzieła” sprawiają wrażenie takich, którzy nigdy nie mieli styczności z opisanymi ludźmi oraz (co gorsza) nie poświęcili większej uwagi, by poszukać o nich informacji! Spodziewałbym się tego raczej po dziennikarzach „Wybiórczej”, ale po autorach cenionych, polecanych w szkołach książek? Sprawdzałem też ich przypisy i niektórzy nawet nie potrafili… przepisać bez błędu od kolegi, z czego powstały fantazje takie jak sztama Legii ze Śląskiem w przypadku opisu współczesnych hooligans oraz inne rewelacje… Są też lepsze, całkiem poprawne opracowania, gdzie zgadzają się fakty, tylko autor pisze irytującym, socjologicznym językiem. Ale zdecydowana większość przedstawia temat w sposób szczątkowy, niepełny, nierzetelny… Sprawa jest prosta. Tylko osoba z wewnątrz jakiegokolwiek klimatu może go opisać bez przekłamań. Autorzy tych lepszych książek podają jednak nawet ciekawe daty dotyczące danych subkultur, a także fakty historyczne. Uważam więc, że osoba znająca klimat od środka, wspomagająca się takimi opracowaniami może napisać jakiś rys danych gałęzi kultury ulicy. Zaczniemy od skrótowego zapoznania się z kilkoma terminami takimi jak subkultura, kultura alternatywna czy też kontrkultura - rozwijając cykl, którego pierwsze części macie już możliwość przeczytać na blogu Sklepu TMK - zapraszam!

Żyjemy w trudnych czasach. Po „upadku” komunizmu została nam, jako społeczeństwu ofiarowana „wolność” i idący z nią w parze kapitalizm. Wolny rynek otworzył szanse wielu ludziom, przy okazji i jakby od niechcenia podporządkowując nasze życie nieustannej pogoni za pieniądzem. Coraz częściej jesteśmy postrzegani przez pryzmat tego, co posiadamy, a nie tego co sobą reprezentujemy. Niestety społeczeństwo zajęte podnoszeniem swojej stopy życiowej, jakby nie zauważa otaczających nas zmian. Coraz bardziej popularne (lansowane przez mainstreamowe media) są hasła: wolność, równość, liberalizm. Przekazywane informacje są tak dobierane, aby odpowiednio i wygodnie ukierunkować ludzi, modelując jak plastelinę, tak byśmy zbyt wiele nie myśleli i nie protestowali. Jak stado baranów…

Flaga zajmuje w naszym polskim światku kibicowskim miejsce szczególne, jest bardziej istotna od tego, co się nosi (odzież uliczna czy casual), czy nawet szaliki. Nie znam drugiego takiego kraju, w którym oflagowanie na płocie jest rzeczą tak bardzo istotną jak u nas. Nigdzie nie ma tak wielu dużych, pięknych i okazałych flag, z pomysłowymi hasłami, rysunkami, czcionkami itp.

W wielu krajach flaga to po prostu wizytówka z nazwą grupy, niedbale wisząca na płocie, prosta i niezbyt okazała. A czasem nie ma jej wcale! Pomiędzy Odrą i Bugiem flaga jest natomiast najważniejszym atrybutem kibicowania. Jeśli jest młyn, to muszą być flagi, czasem nie ma nawet dopingu, ale pusty płot jest hańbą i świadczy u nas o zaniku ruchu kibicowskiego w danym klubie.

Pretorian Streetwear to marka odzieży ulicznej założona w 2003 roku w Krakowie. Początkowo jej grupa docelowa nie była ściślej sprecyzowana, ubrania te chętnie nosili np. przedstawiciele subkultur skate oraz hip-hop i były one dostępne w kilku ówczesnych skate shopach w największych miastach w Polsce. Szybko jednak firma zwróciła na siebie uwagę znanych sklepów streetwearowo-kibicowskich, jej produkty wprowadził do swojej oferty m.in. kultowy sklep Bulldog, zlokalizowany w Warszawie, w podziemnym pasażu pod rondem Jazdy Polskiej. A ponieważ sprzedawały się świetnie, ich popularność w naszym środowisku rosła.

Na grupie Kibicowskie Wyspy na Facebooku, na której aktywnie działamy, mamy dosyć nowatorskie (jak na polskojęzyczną grupę) podejście do tematu kibicowania, oparte na całościowym podejściu do naszej „subkultury”. Ogromną część brytyjskiego stylu, prezentowanego na KW, stanowi moda stadionowa. Oczywiście nie jest to styl znany w Polsce jako streetwear, czy też odzież uliczna, tylko wywodzący się z angielskich trybun styl football casuals. Jako przykład tego, co możecie znaleźć u nas na grupie, poniżej prezentuję Wam streszczoną historię „ikony” casuals – Stone Island.

Dziś na Blogu Sklepu TMK polecam Wam wpis o dwóch nieco zapomnianych markach Hooligan Streetwear oraz Bad Boy, które 10, czy 20 lat temu święciły swoje tryumfy na ulicach i stadionach Europy. Pierwsza typowo uliczno-undergroundowa, rodem z Niemiec, druga sportowa, wywodzącą się z Brazylii i USA, dedykowana zawodnikom sportów walki, a zwłaszcza BJJ. Obie wywarły spory wpływ na obecny kształt odzieży ulicznej w naszym kraju, stanowiąc niezliczone inspiracje dla naśladowców.