Blog

Dzisiejszym wpisem na naszym blogu rozpoczynamy cykl na temat treningów na siłowni - mamy nadzieję, że będzie dobrym przewodnikiem, czy też "pierwszym instruktorem" dla tych z Was, którzy właśnie zaczynają przygodę z siłką. Przyda się również tym, którzy już ćwiczą, ale chcieliby zweryfikować, czy podczas zamiany swoich mięśni w stal, nie popełniają żadnych poważniejszych błędów. Kolejne odcinki publikować będziemy w dwutygodniowych odstępach! Zapraszamy do lektury - Wasz ulubiony sklep z odzieżą uliczną!

 

Czy nie masz wrażenia przyjacielu, że wraz z rozwojem ruchu kibicowskiego na stadiony zakradł się wyścig szczurów? Jest już na naszych sektorach, w młynach najzagorzalszych fanatyków, nakręcony obłędną rywalizacją, dążeniem do bycia najlepszym na każdym polu. Najlepsze oprawy, najlepsze wyjazdy, najlepszy doping, najsilniejsza banda, najlepsze flagi, najfajniejsze hasła, najcudniejsze vlepki, najkonkretniejsze graffiti, najwspanialsze akcje charytatywne, turnieje kibiców, stowarzyszenia, Boże mój, co jeszcze???

Lecący z głowy pot, przemoczone ubranie treningowe, wyjście z sali na giętkich nogach - kto raz się w to wkręcił, wraca do tego. „Bach”, „bach”, „bach” - lecące na tarcze obrotówki mogą uzależnić. Wyłączenie się na półtorej godziny i dawanie z siebie wszystkiego. Kładziesz się na plecach, nogi do góry, na stopach kładzie się partner i „pompujesz”, „raz”, „dwa”, „dwadzieścia”… Po serii tego typu ćwiczeń bierzecie w dłonie tarcze i jazda, „bach”, bach” - w domu będziesz kochającym mężczyzną, nerwy zostały na sali :-). Trening sztuki walki to coś pięknego, na szczęście stało się to w ostatnich latach modne. Na sale zapisują się nie tylko masy młodzieży, ale naprawiać stracone lata idą też starsi. Jeden kumpel w wieku 27 lat idzie na tajski boks, znajomy z innego miasta jest przed trzydziestką i zaczął z MMA. Pięknie! Nie ma granic wiekowych, są tylko granice psychiczne. Jedno jest pewne - moda na sztuki walki, na sport to jeden z niewielu cieszących mnie faktów w tych czasach. Jeszcze Polska nie zginęła!

Na naszym blogu prezentujemy serię najciekawszych artykułów z magazynów "To My Kibice" i "To My Kibice Plus", które odbiły się najszerszym echem w ponad 20-letniej historii tych wydawnictw. Na początek "Miasto Włókniarzy w podziale na dzielnice", z TMK nr 101 z lutego 2010. Podczas lektury miejcie na uwadze, że tekst powstał 12 lat temu i częściowo na pewno stracił na aktualności, jednak nie na tyle, aby nie mógł być ciekawym odzwierciedleniem rozkładu sił tego czwartego (a kiedyś drugiego!) największego polskiego miasta. Zapraszamy do lektury!

„Mechaniczna pomarańcza" (Clockwork Orange) to kultowy film oparty na powieści Anthony"ego Burgessa. Inspiracje „Clockworkiem” (fakt faktem, coraz rzadsze…) widać wśród niektórych kibiców (m.in. Juventus Turyn, Sampdoria Genua, z Polski kiedyś Pogoń Leżajsk…) oraz skinheadów (zazwyczaj Oi!, ale także nacjonalistów i lewaków), a także w wielu markach odzieży ulicznej i kibicowskiej m.in. Pretorian, Dobermans Aggressive, Extreme Hobby, czy serbski Sooner or Later. Film, jak wielu z Was wie, opowiada o czteroosobowej paczce, na wzór ekipy wandali. Ich rozrywka nie polega na walkach z równymi sobie, lecz na brutalnych napadach na dużo słabszych „obywateli”. Gwałcą i psują co tylko mogą… W końcu musiało się to skończyć tragicznie - lider paczki Alex (doskonale znana ikona „Mechanicznej Pomarańczy”) gwałci i zabija kobietę i trafia do więzienia na 14 lat. W więzieniu dostaje propozycje nie do odrzucenia - ma możliwość wyjścia na wolność, po poddaniu się nowoczesnej terapii, która trwa tylko 2 tygodnie (w gatunku filmu, prócz dramatu wymienia się także science-fiction…). Co mogło porwać kiboli i łysych w tym filmie? Zapraszam na garść refleksji.

Dziś recenzja bodajże najsłynniejszego filmu poświęconego kibicom-chuliganom, czyli brytyjskiej produkcji "Football Factory", która premierę miała w 2004 roku i w atmosferze skandalu trafiła do brytyjskich kin, następnie do polskich, a później również do sieci, dzięki której zdobyła wielką popularność na całym świecie. Nasza recenzja pochodzi z tamtego okresu, a więc liczy sobie już dobre kilkanaście lat - była pisana "na gorąco", gdy tylko film dotarł nad Wisłę i Odrę, a spostrzeżenia i refleksje reprezentują typowo nasz - polski punkt widzenia z tamtych lat, o czym należy pamiętać. Przy okazji można zaobserwować, jak dużo się od tego czasu u nas zmieniło. Recenzja pochodzi oczywiście z magazynu "To My Kibice" (nr 38). Zapraszamy do lektury!

Startujemy z recenzjami filmów o tematyce i kibicowskiej, zaczynając od jednej z najlepszych tego typu produkcji na świecie, rodem z... Rosji! Trzeba przyznać, że Ruscy jak już się za coś biorą – to z rozmachem. Taki właśnie jest głośny film o piłkarskich chuliganach rodem z Moskwy - „Okołofutbola”, który oficjalną premierę miał pod koniec września 2013.
Sam tytuł w Polsce niektórzy tłumaczą „Wokół futbolu”, pamiętajmy jednak, że okołofutbol to rosyjskie określenie chuliganki i ogólnie całego kibolskiego życia. A chuliganów w Rosji nazywają „okołofutbolszikami”.
W Polsce oczywiście próżno było szukać „Okołofutbola” w kinach, ale od czego jest internet ;-) Dzięki staraniom kibica Hutnika Kraków (w kooperacji z fanem Dynama Kijów) film nieoficjalnie zyskał polskie napisy, więc można go od lat oglądać całkiem swobodnie. Każdy, kto chce bez trudu film odnajdzie w sieci. Ale przejdźmy do rzeczy.

Marka Pit Bull West Coast bije rekordy popularności, szeroko wychodząc poza swoje pierwotne środowisko, a także coraz mocniej zaznaczając swoją pozycję w krajach Europy, zwłaszcza środkowo-wschodniej. W Polsce jest zdecydowanym brandem numer 1 jeśli chodzi o takie rynki jak odzież uliczna (szeroko pojmowany streetwear), ale także fightwear i sportswear, czyli odzież dla sportowców, zawodników MMA i innych sportów walki. Z powodzeniem przebija się także w innych dziedzinach sportu, takich jak coraz popularniejsze biegi z przeszkodami (runmaggedon), rugby, trial rowerowy, motocross, czy nawet surfing!

A pomyśleć, że początkowo była jedynie jedną z marek ubierających skinheadów i chuliganów piłkarskich! Jaka więc jest jej historia?

Dziś mam dla Was garść opowieści z Kibicowskich Wysp - przedstawię Wam w skrócie kilka wizytówek mniejszych londyńskich klubów, z których każdy ma bardzo długą tradycję oraz mniejszą lub większą rzeszę fanów.

Słów kilka o ligowej piramidzie w Anglii. Zatem mamy cztery ligi zawodowe poniżej poziomu Premiership. Potem jest liga półzawodowa (National North i National South), a następnie już mamy podział na ligi regionalne. Poniżej znajdziecie opisy kliku wybranych (absolutnie nie wszystkich) klubów, między innymi z Isthmian Premier League, siódmej ligi angielskiej, z Londynu i okolic.

Rachunek sumienia to cykl artykułów „Kalkulatora”, w którym autor zdecydował się wypunktować błędy... nas samych. Nas polskich fanatyków stadionowych, piszących na łamach „To My Kibice”, nas, jeżdżących na wyjazdy, nas, którzy wybrali życie sportowe, życie ultrasa, czy krócej i szerzej: życie kibola. Sami zawsze chętnie rozliczamy - więc tym razem możemy poczytać rozliczenie nas samych. W ostatnich trzech wpisach omówiono pięć z siedmiu grzechów. Dziś, w ostatniej części, te najbardziej destrukcyjne – gniew oraz lenistwo.