Pisząc i czytając na temat młodzieżowych subkultur przekonałem się, jaką tandetą są niektóre książki uważane za naukowe i cytowane jako poważne źródła. Jako osoba bliska światu subkultur stadionowych przez długie lata, uważam, że wiem co nieco o klimacie ulicy, o kibicach, skinach, czy anarchistach - tak więc łatwo można było oddzielić ziarno od plew. Niektórzy „doktorzy” prezentujący z dumą twarz na tyle okładki swego „dzieła” sprawiają wrażenie takich, którzy nigdy nie mieli styczności z opisanymi ludźmi oraz (co gorsza) nie poświęcili większej uwagi, by poszukać o nich informacji! Spodziewałbym się tego raczej po dziennikarzach „Wybiórczej”, ale po autorach cenionych, polecanych w szkołach książek? Sprawdzałem też ich przypisy i niektórzy nawet nie potrafili… przepisać bez błędu od kolegi, z czego powstały fantazje takie jak sztama Legii ze Śląskiem w przypadku opisu współczesnych hooligans oraz inne rewelacje… Są też lepsze, całkiem poprawne opracowania, gdzie zgadzają się fakty, tylko autor pisze irytującym, socjologicznym językiem. Ale zdecydowana większość przedstawia temat w sposób szczątkowy, niepełny, nierzetelny… Sprawa jest prosta. Tylko osoba z wewnątrz jakiegokolwiek klimatu może go opisać bez przekłamań. Autorzy tych lepszych książek podają jednak nawet ciekawe daty dotyczące danych subkultur, a także fakty historyczne. Uważam więc, że osoba znająca klimat od środka, wspomagająca się takimi opracowaniami może napisać jakiś rys danych gałęzi kultury ulicy. Zaczniemy od skrótowego zapoznania się z kilkoma terminami takimi jak subkultura, kultura alternatywna czy też kontrkultura - rozwijając cykl, którego pierwsze części macie już możliwość przeczytać na blogu
Sklepu TMK - zapraszam!
